Όταν ματώνουν τα ούλα μας (ουλίτιδα) σημαίνει ότι ο οργανισμός μας έχει ανιχνεύσει επίθεση μικροβίων στα ούλα μας και έχει κινητοποιήσει την άμυνά του, στέλνοντας πολύ αίμα στην περιοχή, διότι με αυτό μεταφέρει τις αμυντικές δυνάμεις του. Δηλαδή πολύ αίμα στην περιοχή σημαίνει μεγάλη άμυνα. Όταν βλέπουμε λοιπόν αιμορραγία κατά το βούρτσισμα, σημαίνει ότι εκεί τις προηγούμενες ημέρες δεν απομακρύναμε επαρκώς τα μικρόβια και γι’ αυτό ο οργανισμός μετέφερε πολύ αίμα για να τα αντιμετωπίσει.

Η λύση είναι μία: καθαρίζουμε σχολαστικά καθημερινά τη μικροβιακή πλάκα, αγνοώντας τη μικροαιμορραγία. Ο οργανισμός τότε αποσύρει την άμυνά του και έτσι σφίγγουν τα αγγεία, άρα και τα ούλα. Εννοείται ότι έχει προηγουμένως αφαιρεθεί τυχόν τρυγία (πέτρα) από τον οδοντίατρο.

Η λεύκανση είναι μια απόλυτα ασφαλής θεραπεία, η οποία εφαρμόζεται από τη δεκαετία του ‘70 στην Αμερική εκτενώς. Οι εκατοντάδες μελέτες που έχουν γίνει αποδεικνύουν την ασφάλεια της διαδικασίας για την υγεία των δοντιών και των ούλων και δεν υπάρχει η παραμικρή υπόνοια για επιβλαβείς επιπτώσεις.

Μικροενοχλήσεις, παγώματα κ.λπ. που παρατηρούνται μερικές φορές κατά την λεύκανση είναι ακίνδυνες και υποχωρούν αμέσως μετά το πέρας της θεραπείας.

Οι σύγχρονες τεχνικές τοποθέτησης (flapless) εξασφαλίζουν την ανώδυνη ενσωμάτωσή τους. Η διαδικασία είναι ελάχιστα επεμβατική που συνήθως χρειάζεται μόνο ένα παυσίπονο την ημέρα της τοποθέτησης. Δεν υπάρχουν αιμορραγίες, πρηξίματα, ράμματα.

Δεν υπάρχει θέμα απόρριψης των εμφυτευμάτων από τον οργανισμό για λόγους αλλεργίας. Τα περιστατικά κατά τα οποία δεν έδεσαν τα εμφυτεύματα με το οστό είναι ελάχιστα (λιγότερα από 5%) και οφείλονται σε άλλους λόγους (κακή τοποθέτηση, μόλυνση, πρόωρη φόρτιση, ειδικά νοσήματα, κ.λπ.). Μικρές πιθανότητες αποτυχίας σε βάθος χρόνου πάντα υπάρχουν, κυρίως λόγω μέτριας ή κακής υγιεινής (περιεμφυτευματίτιδα).

Η διάρκεια ζωής των λευκών σφραγισμάτων είναι γενικά συγκρίσιμη με αυτή του αμαλγάματος, αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να εφαρμοστούν απόλυτα οι σωστές τεχνικές διότι πρόκειται για υλικά ευαίσθητα στην τοποθέτησή τους, αντίθετα με τα μαύρα σφραγίσματα που ίσως επιτρέπουν μικρο-κακοτεχνίες στην εφαρμογή τους.

Η φθορίωση είναι μια διαδικασία ενίσχυσης της αδαμαντίνης (σμάλτο) των δοντιών, αλλάζοντας επιφανειακά τη δομή της, κάνοντάς την έτσι πιο ανθεκτική στη δράση των οξέων των μικροβίων (τερηδόνα). Είναι απαραίτητη πάντα, αλλά κυρίως όταν παρατηρείται ευπάθεια στην τερηδόνα.

Τα νεογιλά (παιδικά) δόντια πρέπει να παραμένουν υγιή μέχρι την απόπτωσή τους, διότι η πρόωρη απώλειά τους (εκτός της ταλαιπωρίας του παιδιού, του πόνου, των αποστημάτων κ.λπ.) οδηγεί σε δυσκολία μάσησης, μετακινήσεις μόνιμων δοντιών, πιθανή βλάβη (σε περίπτωση αποστήματος) των οδοντικών σπερμάτων των μονίμων, ψυχολογικά προβλήματα (λόγω κακής αισθητικής), κ.λπ.