Προσθετική

Όταν ο αριθμός και η θέση των δοντιών που έχουν απομείνει στο στόμα δεν επαρκεί για μια μόνιμη, ακίνητη αποκατάσταση και τα εμφυτεύματα δεν αποτελούν επιλογή για διάφορους λόγους, τότε η κλασική λύση είναι οι μερικές (μηχάνημα) ή οι ολικές οδοντοστοιχίες που στηρίζονται είτε στα εναπομείναντα δόντια (μηχάνημα) είτε «βεντουζάρουν» στα ούλα (ολική οδοντοστοιχία), εξασφαλίζοντας επαρκή στήριξη, συγκράτηση και λειτουργικότητα. Η αισθητική και η άνεση των κινητών αυτών αποκαταστάσεων, στις περισσότερες περιπτώσεις, μετά από μικρό διάστημα προσαρμογής, είναι απόλυτα ικανοποιητική. Τα μειονεκτήματα είναι ο (σχετικός) όγκος, η κινητή φύση τους και σε μερικές περιπτώσεις η συγκράτησή τους. Πλεονεκτούν όμως στο κόστος.

Οι στεφάνες (κορώνες) είναι «θήκες» που μπαίνουν στο δόντι για να το προστατέψουν από κατάγματα όταν αυτό είναι πολύ «αδύνατο» ή έχει κάποιο αισθητικό πρόβλημα που δεν μπορεί να διορθωθεί με άλλον πιο συντηρητικό τρόπο. Πολλές στεφάνες ενωμένες στη σειρά μπορούν να συμπληρώσουν, να γεφυρώσουν κενά δόντια που λείπουν και τότε μιλάμε για ακίνητες γέφυρες που συγκολλώνται στα φυσικά δόντια, μη έχοντας σχεδόν καμία αισθητική και λειτουργική διαφορά από τα φυσικά δόντια. Τα υλικά από τα οποία κατασκευάζονται οι στεφάνες/γέφυρες ποικίλουν ανάλογα με τις απαιτήσεις σε αισθητική, αντοχή και κόστος και ξεκινούν από απλές μεταλλοακρυλικές στεφάνες, σε μεταλλοκεραμικές (πορσελάνη) στεφάνες και καταλήγουν σε ολοκεραμικές αποκαταστάσεις χωρίς ύπαρξη μεταλλικού μέρους (emax, in ceram, zirconia, κ.λπ.). Τα μειονεκτήματα είναι ότι απαιτείται τρόχισμα της επιφάνειας των δοντιών και έχουν υψηλότερο κόστος.